Wat zit er in uw eten?

Denk je dat je alleen gezonde, onbewerkte voedingsmiddelen eet? Lees dan het stuk hieronder en ga voortaan met een andere bewustzijn winkelen in de supermarkt. Joanna Blythman een journaliste van de krant The Gardian ging undercover en ontdekte dat zelfs je fruitsalade niet is wat het lijkt.

We verwachten niet dat de autoriteiten giftige stoffen in onze voeding toelaten. We zijn consumenten en willen gewoon ons boodschappenwagentje volladen. Maar er wordt inmiddels te gemakkelijk omgegaan met het manipuleren van onze voeding door de kleur, smaak, smeerbaarheid, houdbaarheid en versheid te beïnvloeden.

De voedingsindustrie en dan met name de voedseltechnologie beïnvloed ook ons fruit en groenten. Een mooi voorbeeld je staat in de supermarkt en denkt ik koop een salade want want kan daar nou mis mee zijn? Nou mooi mis want het probleem van verse producten is dat ze minder lang houdbaar zijn en daarom worden de verse salades ondergedompeld in een bad met, NatureSeal, dat onder meer citroenzuur, samen met andere niet nader genoemde ingrediënten bevat, en de houdbaarheid van de producten met 21 dagen verlengd.

Zo hebben wortelen geen last meer van witte vlekken, kunnen gesneden appels niet bruin meer worden, peren niet doorzichtig en kiwi’s er niet uit komen zien als een geleibrij; NatureSeal maakt salades volgens hun slogan “vers en natuurlijk“.

NatureSeal wordt aangemerkt als een hulpstof, niet als een ingrediënt, dus er is geen noodzaak om het op het etiket te vermelden, geen verplichting om de consument te vertellen dat hun “verse” fruitsalade al weken oud is.

We worden voor de gek gehouden door de voedingsindustrie

In de afgelopen jaren is de voedingsindustrie begonnen met een operatie ‘clean label’, met als doel het verwijderen van de meest in het oog springende industriële ingrediënten en additieven en die te vervangen door alternatieven die vriendelijker klinken.

e-nummers-loesjeDe consumenten worden bewuster van wat er in hun voeding zit en letten voortaan op E-nummers en kunstmatige suikers zoals aspartaam.

Zo verkopen Coca en Pepsi cola steeds minder light drankjes. Het valt niet meer te ontkennen veel van deze toevoegingen zijn op zijn minst discutabel en een aantal daarvan is aantoonbaar gevaarlijk.

Lees bijvoorbeeld dit artikel en de reacties er onder hoe mensen reageren op de stof E621

Maar de voedingsindustrie gaat hier iets tegen doen door ons voor de gek te houden en dat allemaal binnen een wettelijk kader, dus toegestaan door de Nederlandse en de Europese regering.

Enkele voorbeelden van misleiding:

Rozemarijn extract staat er op de ingrediëntenlijst – maar rozemarijnextracten zijn eigenlijk “clean-label” substituten voor antioxidanten (E300 t/m E321), zoals butylhydroxyaniol (BHA) en butylhydroxytolueen (BTH), allemaal E-nummers met het label rood, dus aantoonbaar gevaarlijk, volgens het boekje ‘Wat zit er in uw eten’.

De antioxidant chemicaliën worden uit het kruid geïsoleerd in een extractie procedure die “ontgeurt” hen en verwijdert uit het rozemarijn alle smaak en geur. Extractie wordt uitgevoerd met behulp van kooldioxide of chemische oplosmiddelen zoals hexaan (afgeleid van aardolie), ethanol en aceton. Mooi toch, weg met de E-nummers en je zet er mooi Rozemarijn extract op, geheel legaal.

L-cysteine E910
Ze kunnen worden bestempeld als “gistextract” – een zegen voor de fabrikanten, omdat gistextracten een gezond imago hebben als een rijke bron van B-vitamines. Minder bekend is het feit dat gistextract een hoge concentratie heeft van het aminozuur glutamine, waaruit monosodium glutamaat – beter bekend als MSG, een van de meest gevaarlijke additieven.

Chocolade
Een chocolade dessert “. U staat in de winkel en leest achterop de ingrediënten: volle melk, suiker (dat hoort er tegenwoordig in), room, cacaopoeder en donkere chocolade.

Het eerste additief is carrageen (E407), een hardingsmiddel op basis van zeewier dat is verbonden met zweren en maagdarmkanker. Het wordt nu in de voedselindustrie beschouwd als een “ideaal additief”.

Het tweede ingrediënt is een gemodificeerd zetmeel (E1422), of zijn volledige chemische naam, geacetyleerd dizetmeeladipaat. Het begon als een eenvoudige zetmeel, maar is chemisch veranderd om haar waterhoudend vermogen en tolerantie voor de extreme temperaturen en fysieke druk van de industriële verwerking te verhogen.

Het derde bestanddeel is gelatine. Niet toegestaan bij moslims, joden en vegetariërs, dit is een bijproduct van varkenshuid en je vraagt je af wat het doet in je pudding. Je dient deze stof echt te vermijden maar dat is erg moeilijk omdat het wordt toegevoegd aan duizenden producten

Gelukkig voor de fabrikanten van uw chocolade dessert is er een plan B. Ze kunnen de naam van alle drie van de hierboven genoemde additieven verwijderen en vervangen door het woord “functionele meel”, hydrothermisch gewonnen uit granen, die hetzelfde werk doen, maar zonder E-nummers, wederom, handig toch

En zo kun je nog wel even verder gaan, van met water geïnjecteerd pluimvee en in poedervorm gestold ei, tot ultra-lijm beslagen en premixed marinades, de grondstoffen in de industriële productie van voedingsmiddelen zijn zelden eenvoudig. Sterker nog, vaak zijn de processen nog chemischer en gevaarlijker dan gedacht of dan dat wij weten en ze het op hun etiketten onthullen.

Voedselindustrie de schuld van obesitas?

We eten allemaal bereid voedsel gemaakt met behulp van state-of-the-art technologie, meestal onbewust, hetzij omdat de ingrediënten niet hoeven te worden vermeld op het etiket, of omdat dubbelzinnige woorden zoals “bloem” en “eiwit”, en veelvuldig gebruik van het woord “natuurlijke”, vermommen hun productiemethode. En we weten niet wat deze roman dieet zou kunnen doen voor ons.

Meer dan de helft van de Nederlandse bevolking is te zwaar; en kampt 10% met ernstig overgewicht. Ik vind het geen ongerechtvaardigde conclusie om een aanzienlijk deel van de schuld voor obesitas, chronische ziekte en de dramatische stijging van de gerapporteerde voedselallergie neer te leggen bij de bewerkte levensmiddelen!

De voedingsindustrie combineren ingrediënten die niet voorkomen in natuurlijke voeding, met name de trilogie van suiker, verwerkte vet en zout, waar eigenlijk alle voedingsstoffen uit ontrokken zijn. Ze vertellen ons dat de betrokken chemische stoffen geen risico voor de gezondheid van de mens vormen wanneer ze worden ingenomen in kleine hoeveelheden – is nauwelijks geruststellend.

Veilige grenzen voor het verbruik van deze middelen zijn gebaseerd op statistische aannames, vaak opgesteld door bedrijven die deel uitmaken van het produceren van deze  additieven. En dan word er ook zelden tot nooit gekeken naar de combinaties die wij iedere dag binnenkrijgen van deze kunstmatige additieven.

Bereide levensmiddelen bevatten vaak chemische stoffen met bekende toxische eigenschappen – hoewel, nogmaals, op een geruststellend laag niveau, dit is echt geen reden tot bezorgdheid. Deze geruststellende conclusie is het fundament van de moderne toxicologie, en komt van de uit de 16e-eeuwse Zwitserse arts Paracelsus, wiens theorie “de dosis maakt het vergif” (dat wil zeggen, een kleine hoeveelheid van een vergif doet je geen kwaad) is nog steeds de dogma van hedendaagse chemische testen. Maar toen Paracelsus leefde heeft hij nooit voorgefabriceerde voeding gegeten of ingeblikte frisdranken gedronken.

Evenmin werd hij ooit blootgesteld aan synthetische chemicaliën zoals wij nu worden, in het verkeer zijn er de uitlaatgassen, in pesticiden, in meubels,  en nog veel meer. De wereldniveaus van blootstelling aan giftige chemische stoffen zijn niet wat ze waren tijdens de Renaissance.

Het tempo waarmee de voedselindustrie inoveert,  betekent dat er meer complexe creaties met steeds meer ondoorzichtige vormen van productie zijn te vinden in onze supermarkt.

Wat de veel gebruikte voedsellabels werkelijk betekenen

Toegevoegde vitaminen Eendimensionaal fabrieksversies van natuurlijke vitaminen gevonden in veel voedsel: ascorbinezuur (kunstmatige vitamine C) wordt gewoonlijk gesynthetiseerd door de vergisting van GM maïs, terwijl kunstmatig vitamine E vaak wordt afgeleid van benzine.

Oplosbare vezels Een gezondere klinkende term voor gemodificeerd zetmeel, die op grote schaal wordt gebruikt om de hoeveelheid van meer voedzame ingrediënten te verminderen in verwerkt voedsel, en dat helpt de kosten te verlagen voor de fabrikanten.

“Natuurlijke” kleurstoffen Het enige verschil tussen deze en kunstmatige kleurstoffen is dat ze beginnen met pigmenten die in de natuur voorkomen. Anders, ze zijn gemaakt met behulp van dezelfde chemische industriële processen, met inbegrip van het gebruik van agressieve oplosmiddelen.

Kunstmatige ‘dieet’ zoetstoffen Verschillende grootschalige studies hebben een correlatie tussen kunstmatige zoetstof consumptie en gewichtstoename gevonden. En ze verhogen ook het risico op type 2 diabetes.

Enzymen die worden gebruikt om brood langer zacht te laten blijven; geïnjecteerd in laagwaardige vee vóór het slachten, om hun vlees mals te maken; en gebruikt in vruchtensap om een troebeler, meer natuurlijke uitstraling te creëren.

“Verpakt onder beschermende atmosfeer” Eten dat werd “vergast” in aangepaste lucht om de houdbaarheid te verlengen. Het vertraagt ​ een off-smaak die optreedt in de fabrieksvoedsel.

Rundvlees / varkensvlees / gevogelte eiwit collageen gewonnen uit karkassen, verwerkt tot een poeder en toegevoegd aan low-grade vlees. Verhoogt het eiwitgehalte en, in combinatie met water, is het een vervanging voor vlees.

‘Pure’ plantaardige olie Industrieel geraffineerd, gebleekt, ontgeurde oliën.

Conclusie:
Maar natuurlijk gaat onze regering het niet toestaan dat en gevaarlijke giftige stoffen in onze voeding zouden zitten. En worden deze stoffen grondig een objectief onderzocht….toch?

Het Voedingscentrum: “E-nummers, of toevoegingen, zijn stoffen die voedingsmiddelen verbeteren. Voorbeelden van toevoegingen zijn kleurstoffen, smaakversterkers en conserveermiddelen.

Veilige toevoegingen krijgen van de overheid een E-nummer. Het is een garantie dat de Europese autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) de stoffen gecontroleerd heeft en veilig vindt.

Een toevoeging krijgt pas een E-nummer als zeker is dat je er niet te veel van binnenkrijgt. In de wet staat in welke producten een toevoeging gebruikt mag worden en hoeveel er maximaal aan producten mag worden toegevoegd”.

Nou dat klinkt goed, nu heb je in Amerika de FDA, zeg maar de moeder van alle Voedingcentrums.
En die verteld doodleuk op hun site:
93% van alle voedseladditieven zijn niet grondig onderzocht

80% van de voedseladditieven bevat onvoldoende informatie om in te kunnen schatten wat een veilige hoeveelheid is om te consumeren

En is je geloof in het Voedingscentrum, de Nederlandse regering en de onschuld van het gebruik van voedseladditieven nog sterk?

Ben wijs en koop geen of nauwelijks producten in de supermarkt. Eet zo veel mogelijk vers fruit en groenten, het liefst biologisch. Koop die bij de boer uit de buurt en niet uit de supermarkt.

Bronnen:
theguardian.com
naturalsociety.com
Meer weten over het gebruik en gevaar van E-nummers
Koop het boekje over E-nummers ‘Wat zit er in mijn eten

Plaats een reactie

deLuchtfilter

Luchtfilter voor in huis, de luchtkwaliteit binnenshuis is lang niet altijd even goed. Gelukkig kun je dit vrij eenvoudig zelf oplossen door een luchtfilter aan te schaffen, die meer voor je gezondheid doet dan jij denkt.

Bekijk deLuchfiter, specialist in luchtreiniging >

deWaterfilter

Heerlijk gezuiverd drinkwater voor thuis, of op kantoor. Veel water drinken is gezond, daarom is het belangrijk dat je water van optimale kwaliteit is en dan kan met onze waterfilters.

Bestel een Waterfilter >

Pin It on Pinterest

Share This